(1 Mayıs 2009)BİRLİK, DAYANIŞMA VE MÜCADELE GÜNÜ..

Avusturalyalı işçiler;
sekiz saatten fazla çalışmaya karşı çıkıyorlardı..

1856′da bu konuyu konuşmak üzere toplantılar düzenlemek ve kendi aralarında eğlenmek için, bir günlük iş bırakma kararı vermişlerdi.

Bunu, yalnızca 21 Nisan 1856 tarihinde uygulamayı düşünmüşlerdi.
Fakat bu eylemin Avusturalyalı işçiler üzerinde çok büyük olumlu bir etki yaratması üzerine, bu kutlamanın her yıl tekrarlanmasına karar vermişlerdir..

İşçilerin, aralarında kararlaştırdıkları bir anda, kitle halinde işi bırakmaları, kendilerinin nasıl bir güce sahip olduklarının farkına varmalarına neden olmuştu..

Bu tespitin sonucu olarak, fabrikaların ve atölyelerin ücretli köleleri, kendi öz birliklerinde örgütlenmek konusunda daha, cesur olmaya başladı..
Proleterler olarak, özel bir kutlama günü yaratma düşüncesi de ortaya çıktı ve benimsendi.. Bu düşünce Avusturalya’dan diğer ülkelere doğru hızla yayıldı..

Amerikalı işçiler; Avusturalyalı işçilerden 30 sene sonra, yani 1886′da l Mayıs’ın dünya çapında, iş bırakma günü olmasına karar verdiler.

Bu günün öncesindeki aylarda da, binlerce işçi, kısa çalışma günü için mücadeleye katılmıştı.

Amerikan Emek Federasyonu'nun "sekiz saat 1886 Mayıs'ının 1'i itibariyle yasal günlük çalışma süresi olmalıdır" sloganına, kalifiye ve kalifiye olmayan, siyah ve beyaz, erkek ve kadın, yerli ve göçmen, tüm işçiler katılmışlardı.

Sadece Chicago'da 400.000 işçi greve çıkmıştı.
Şehrin gazetesi "fabrika ve imalathanelerin uzun bacalarından hiç bir duman yükselmiyordu, ve her şey Sebt Günü(Musevilerin çalışmadıkları cumartesi günü) benzeri bir görünümdeydi."

Yapılan miting sırasında, polislerin üzerine bir bomba atıldı. Bir Polis öldü.. Altısı ağır olmak üzere, 70 Polis yaralandı..(Sonradan ortaya çıkarılan kanıtlar, bombanın “çelik patronlarının uşağı“ Kaptan Bonfield tarafından tutulan, bir polis ajanı tarafından atılmış olduğunu göstermiştir.)

Bu “saldırı“ üzerine Polis, mitinge katılanların üzerine ateş açtı. Polis tarafından öldürülen ve yaralananların kesin rakamı hiç bir zaman açıklanmadı..

Bu olayın ardından, tüm Chicago üzerinde “devlet terörü“ rüzgar gibi esti..
Basın ve vaizler bombayı, sosyalistlerin attığını iddia ederek, intikam çığlıkları attılar..

Toplantı salonları, sendika büroları, yayınevleri ve birçok ev basıldı.

İsmi bilinen tüm sosyalistler toplandı. Hatta sosyalizmin anlamı hakkında bilgisi olmayan pek çok kişi de tutuklandı ve işkenceye alındı..

Devlet Savcısı Julius Grinnell "önce baskını yap, yasayı ondan sonra ara" sözleriyle, kamuoyuna “durumu açıkladı.“

Sonuç olarak, sekiz erkek işçi "cinayete suç ortaklığı" suçundan yargılandı.

; emekçi hareket içindeki etkili olan Spies, Fielden, Parsons ve Adolph Fischer, George Engel, Michael Schawab, Louis Lingg ve Oscar Neebe’ydi..

Bu işçi önderleri, düzmece bir mahkeme ve Jüri tarafından yargılandılar..

Savcı Grinnell'in juriye hitaben yaptığı kapanış konuşmasında geçen şu sözlerin tanıklığında duruşma başladığı gibi sona erdi;
"Kanun yargılanıyor. Anarşi yargılanıyor. Bu adamlar seçildiler ve Büyük Jüri tarafından ayrıldılar ve önder oldukları için suçlandılar. Kendilerini takip eden binlercesinden daha fazla suçlu değiller. Jürinin iyi insanları; bu adamları mahkum edin, onları örnek yapın, asın onları ve kurumlarımızı, toplumumuzu kurtarın".

1887 yılı 21 Kasım'ında; Parsons, Engel, Spies ve Fischer asıldı. Cenaze’lerine 600.000 emekçi katıldı.

Olaylardan 6 sene sonra, 26 Haziran 1893'de Vali Altgeld’in açıklaması şöyleydi. “Mahkum edilenler ve Asılanlar ayarlanmış jurilerin ve taraflı bir jurinin kurbanlarıdır..“

Yönetici sınıf ve yetkililer; yargılamalar, işkenceler ve idamlarla; günde sekiz-saat çalışma istemi için mücadele eden işçi ve diğer emekçileri korkutarak, gerileteceklerine inanıyorlardı..

Oysa işçi önderlerinden Spies, ölüm cezası kararından sonra, mahkemeye hitap etmiş ve "Eğer bizi asarak,. tahakküm altındaki milyonların, sefalet içinde çalışan ve kurtuluşu arzulayan, kurtuluşu bekleyen milyonların bu hareketini, işçi hareketini ezebileceğinizi umuyorsanız, eğer düşünceniz buysa, o zaman asın bizi! Burada bir kıvılcımı ezeceksiniz, ama şurda, burda veya orada, arkanızda ve önünüzde ve her yerde alevler yükseliyor. Bu gizli bir ateş. Bunu asla söndüremezsiniz" diyerek,
yiğitliğini sürdürmüş ve işçi sınıfının şerefini korumuştu..

Chicago'daki 1 Mayıs gösterisinden bu yana 123 sene geçti..

Taksim kanlı 1 Mayıs’ından bu güne ise, tam 32 yıl geçti..

Katiller BULUN(A)MADI !…

12 Eylül 1980 askeri darbesi 29 yıl evvel yapıldı. Darbeci Kenan Evren, YARGILANMADI ! YARGILANMIYOR !.

“Darbe yapmaya teşebbüs suçlamasıyla“ tutuklanan Vatanseverler ise, yargılanmaya devam ediyor !.

İşçi sınıfı ise SUSUYOR!.

“Susma, sustukça, sıra sana DA gelecek !...........“
Türkiye işçi sınıfının 1 Mayıs’ı kutlu olsun !.

Kırgız Ajönba
had-der@web.de
www.hamburgabhazyadostlukdernegi.blogspot.com