HRANT DİNK

Toplumumuz içersinde işaret ettiğimiz tehlikeleri görenler varsada, şu veya bu nedenle söz almaya pek yanaşmıyorlar. Kendileri bilir . Her ne kadar söz gümüş, sükut altındır, densede, sükut ikrardan da doğar.  

Biz yine kendimizce, insan olmanın sorumluluğuyla tarihe not düşmeye devam edeceğiz.

Hrant Dink’in öldürülmesi ile ilgili Mahkeme kararı, haklı protestolara neden oldu. Dikkatle izlemeye çalıştım.

Böylesine onurlu, derinlemesine düşünebilen bir insanın kaybı, aslında İnsanlığın bir kaybıdır. Hrant Dink’i yalnızca Ermenilere mal etmek Dink’e karşı yapılan yanlışlardan başlıcasıdır.

Üzerinde oldukça tartışılan sloganları olan ‚‘‘Hepimiz Ermeniyiz!‘‘ Hrant Dink’i kendi görüşlerinden soyutlayarak, anlatmaya çalıştığı önemli misyonunu gizliyor onu tam da reddettiği bir oyuna alet haline getiriyor.

Neden ‚‘‘Hepimiz Hrant’ız!‘‘ değilde, ‚‘‘Hepimiz Ermeniyiz!‘‘ ? Bunu irdelemek gerekiyor.

Hrant Dink’in hedef seçilmesine neden olan, onun onurlu, ilkeli tutumu idi. Bu konuyu, bir Ulusal Kanal ve Aydınlık gazetesi gereken önemi vererek dile getirmiş.

Dink diyordu ki,

…Hiçbir Hükümet, benim vatandaşımın bir sorunu var, çözeyim diye kılını kıpırdatmadı. Ama ne zaman AB işin içine girdi, onuruna düşkün bir milletin, devletin Avrupa üzerinden kendi yurttaşlarının sorunlarının çözümünü ele almaya başladı. Bundan Utanç duyuyorum!

Onun için Avrupalılar bana gelip sorduklarında, ‚‘‘bizim iyiliğimizden kötülüğümüzden size ne!‘‘ diyorum. AB meselesini Hristiyan Doktrin üzerinde oturtmak isteyen, Hristiyan Demokrat Merkel’e şunu söyledim, biz Türkiyedeki Hristiyan Türkiyeli yurttaşlar, AB ye girmek istiyoruz ama bunu isterken Avrupada Hristiyan bizde hristiyanız diye istemiyoruz.Yanlış anlaşılmasın, o Avrupa temelini Hristiyanlık üzerine koyacaksa biz Türkiyedeki Hristiyanlar AB yi istemiyoruz. Biz varsın Türkiye içersindeki Müslüman dostlarımızla, yeri geldiğinde sorunlar içersinde de olsa beraber yaşamayı yeğleriz ama Hristiyan Avrupayı yeğlemeyiz.

2006 da, Kürt yurttaşlara yaptığı uyarı ise bizim hemen her yazımızda kendi toplumuza yaptığımız uyarı ile nerdeyse aynıdır. Diyor ki;

Geçmişte İngilizlerin, Fransızların, Rusların, Almanların şu topraklar üzerinde oynamış oldukları rol neyse bugün aynen tekrarlanıyor. Geçmişte Ermeni Halkı onlara güvendi, kendilerini Osmanlı zulmünden kurtaracak sandı. Ama yanıldılar. Çünkü onlar geldiler, kendi işlerini, kendi hesaplarını yaptılar. Çekilip gittiler ve burada kardeşi kardeşle kan içersinde bıraktılar. Ve bugün Kürtlerin yaşadığı aynı şey. Amerika geldi Kuzey Irakta bir Kürt devleti oluşturmak üzere. Kürt kardeşlerimiz için orası bir çekim alanı mı oldu, ne oldu başka birşeymi oldu? Ümit mi oldu? Bu çok tehlikeli bir gidiş. Amerika bu.Gelir, o kendi hesabını yapar işine bakar, işi bittiğinde çeker gider. Ondan sonra da burada tekrar insanları kendi didişmesi içinde bırakır.‘‘

İşte mesele bu! Eğer Sloganları Hepimiz Hrant’ız olsa idi o zaman Talat Paşa Komitesi Avrupalı Türklerle  ‚‘‘Soykırımı inkar‘‘ yasasını çiğnemeye giderken, Hrant’ın dostları ‚‘‘Size ne bizim iyiliğimizden kötülüğümüzden! Demiş olacaktı. Bunun yerine Hepimiz Ermeniyiz, katil devlet! Sloganları ile Dink’in onurlu duruşunu harcayacaklarını haykırdılar. Kimlerle beraber? ABD, AB elçileri, neoliberaller, Tüsiad takımı, dost görünen sahte yüzler. Örgüt var! Dediler. Hani şu olmayan veya gerçekte olan büyük örgütü saklamak, ortaya çıkarmaya çalışanları toplama kamplarına topladıkları,  halka yem olarak sunulan örgüt ? Slogan Katil Devlet! Örgüt Ergenekon! Yani?

Durum onu gösteriyorki, bu bedeni kahpece öldürülen Türkiyenin değerli evladının bu kez ruhu yeniden kurşuna dizildi.

Tamda Fransada soykırımı inkar yasasının protestosu kararlaştırılmışken,

tamda Kahraman  Denktaş ölümü ile Türkiyenin denizlere açılan kapısının, şehit kanları ile sulanan toprakların nasıl mirasyedi hafifliği ile elden çıkarıldığı yeniden gündeme getirmişken,

tamda TBMM kararı olmaksızın Küreciğe Amerikan Askerlerinin, Meclisin izni olmadan, yani işgal kuvveti gibi yerleştiği zamanda vb.

İşte bu işlerin böyle çevrilmesi için, hepimizin Ermeni olması gerekir. Peki bu Ermenilerin sorunlarını çözermi? Kesinlikle hayır!  

Tıpkı rahmet üstüne olsun Dink’in belirttiği gibi; … Amerika bu. Gelir, o kendi hesabını yapar işine bakar, işi bittiğinde çeker gider. Ondan sonra da burada tekrar insanları kendi didişmesi içinde bırakır.‘‘

Etnik bir toplum olarak bizlerin bundan alması gereken çok büyük dersler vardır.

Kendine Sözde Ermeni Soykırımı maşasını örnek alan Diasporalılar,

AB-D nin koynunda büyümeye çalışan ‚‘‘Siyasi Üst Kimlik!‘‘ler, Abhazyanın bağımsızlığını kazanması ile birlikte, tanınması çalışmalarında, hepimiz Abhazız! Diye haykıramamış, Abhazyayı karalayacak kadar Çerkesleşmeyi, Soykırım söylemlerine sarılmayı, tercih etmişlerdir. Bu politikanın bizleri 1860 lı sürgünlere mahküm ettiğini bile bile. Şimdi elbette, Diasporada bunun tahribatı çok büyüktür.

Tıpkı Dink’in çiğnendiği gibi, rahmetle andığımız Ardzınba’nın anısı, onun iletmeye çalıştığı özgür ve aslını bilen ruh, onurlu duruş, Diasporada çoktan çiğnenmiştir.

Sel gider kum kalır. Bugün yükselen onurlu sesleri, küfürleri,sessizlikleri, çarpıtmaları ile boğmaya çalışanlar ise sele çoktan kapılmıştır.

Yazık!